Chinese tomatensoep

14,9K Bewaar recept

Wereldberoemd in Nederland

Tomatensoep is er in talloze varianten en is misschien wel de meest gegeten soep van Nederland. Van de Hollandse klassieker met balletjes tot deze heerlijke Italiaanse versie.

Maar de Chinese tomatensoep ken je misschien vooral van de afhaalchinees of de welbekende oplosversie die je rond een uur of vier inschenkt met kokend water. Wellicht herkenbaar uit de groene mok en licht zoetzuur van smaak, roept dit soepje desondanks bij velen direct nostalgie op. Het is zo’n gerecht dat je al je hele leven tegenkomt, maar waarvan je niet altijd precies weet wat er eigenlijk allemaal in zit.

Het geheime ingrediënt

Hoewel de naam doet vermoeden dat het een authentiek Chinees recept is, is dat niet helemaal het geval. De soep zoals wij die kennen is eigenlijk een Nederlandse interpretatie, ontstaan in de Chinees-Indische restaurants die vanaf de jaren vijftig overal in ons land opdoken.

De tomatensoep werd aangepast aan de Nederlandse smaak, met een zoetzuurtje die we hier heerlijk vinden. Het geheim? Appelmoes! Al decennialang hét ingrediënt dat de soep die typische milde smaak geeft. Sommige families maken hem zelfs niet anders. En naast de appelmoes zorgt ook een scheut gembersiroop voor die herkenbare smaak.

Wat er verder allemaal in gaat

Een van de leukste dingen aan deze soep is dat er zoveel in te ontdekken valt. Natuurlijk beginnen we met een basis van tomatenblokjes. Daar voegen we wortel aan toe, voor de eerste zoetheid, en taugé en lente-ui voor wat frisheid en bite. Dan is er nog de kip. Geplukt en precies goed gegaard, zodat de soep een stevige basis krijgt.

En wat deze soep extra lekker maakt zijn de extra’s die je niet terugvind in de oplosversies. Zo bakken we dunne omeletten, die we in fijne reepjes snijden en door de soep roeren. Dat geeft meteen extra vulling. En natuurlijk mogen de soe-oen niet ontbreken. De bekende dunne slierten die het helemaal afmaken en nog vullender maken.

Waarom we er zo dol op zijn

Chinese tomatensoep is zo’n gerecht dat altijd in de smaak valt. Het is lekker verwarmend op een koude dag, maar net zo goed een lichte maaltijd op een doordeweekse avond. Misschien is het wel de combinatie van eenvoud en toch een soort van herkenbaarheid. De soep smaakt vertrouwd, maar is toch net wat spannender dan een gewone tomatensoep.

Daarbij is het ook nog eens een soep die veel herinneringen oproept. Of je hem nu kent van de zondagavond bij de Chinees, van de oplosvariant na schooltijd of van vroeger thuis aan tafel, er zit altijd een vleugje nostalgie in. En als je hem zelf maakt proef je pas echt hoe verrassend deze soep kan zijn.