Uit het hart van Lazio
Pasta all’amatriciana komt uit Amatrice, een bergdorpje ten noordoosten van Rome. Het gerecht is nauw verwant aan klassiekers als cacio e pepe en carbonara, maar krijgt een eigen karakter door de pittige tomatensaus.
Ooit ontstaan als eenvoudige maaltijd voor herders, is het inmiddels niet meer weg te denken uit de Romeinse keuken. De kracht zit ‘m in de eenvoud. Een paar ingrediënten van hoge kwaliteit die samen verrassend veel smaak geven. Waar eigenlijke de gehele Italiaanse keuken op gebouwd is.
Guanciale en San Marzano
De ster van dit gerecht is guanciale. Dat is gezouten en gerijpt varkenswangspek met een hele intense smaak. We gebruiken kleine blokjes en bakken het langzaam uit, zodat het vet z’n werk kan doen. Dat vet vormt de basis van de saus.
En over saus gesproken… de keuze voor San Marzano tomaten is geen detail, maar echt essentieel. Deze tomaten uit de regio rond Napels zijn namelijk veel dieper van smaak, minder zuur en hebben stevig vruchtvlees. Ideaal voor een rijke, fluweelzachte saus.
Pittig en romig
Wat ons betreft mag de saus een klein beetje pit hebben. Een beetje chilivlokken geeft de saus precies dat beetje waardoor de smaken net wat uitgesprokener worden. Wij maken dit gerecht trouwens graag in een hapjespan van 28 cm (dit is ongeveer dezelfde) – lekker ruim, zodat alles goed kan mengen.
Tot slot mengen we er rijkelijk geraspte Pecorino Romano doorheen. Dat is een stevige schapenkaas die zorgt voor zout en romigheid. Geen pecorino in huis? Dan is Parmezaanse kaas een prima alternatief, al mist die net dat scherpe randje.
Welke pasta kies je?
Traditioneel wordt pasta all’amatriciana gegeten met bucatini, een soort dikke, holle spaghetti. Het is niet altijd makkelijk te vinden, dus wij kiezen vaak voor gewone spaghetti. Die pakt de saus net zo goed op, en het blijft tenslotte de saus die de hoofdrol speelt. Wil je het gerecht voor vier maken? Verdubbel dan eenvoudigweg de hoeveelheden. Wij serveren het graag met een frisse (groene) salade erbij.
4 reacties
Hallo Tim en Erik,
Net dit Italiaanse gerecht gegeten, het was heerlijk! Wat een lekkere smaak!
Precies zo gedaan als in het recept, genoeg voor twee. Je blijft wel opscheppen hahaha.
Hoi Tim en Eric,
Wat een héérlijk recept, echt zoals in Italië.
Staat genoteerd bij mijn favorieten !!!
(Ik heb er zelf wel nog een dikke teen knoflook aan toegevoegd)
Hallo Tim en Eric
Allemaal lekkere recepten en inspiratie voor elke dag!!
Ik vind 1 ding verwarrend aan het recept: eerst bak je de guanciale uit en daarna voeg je de wijn toe. Daarna moet je de sjalot fruiten in de olie van de guanciale. Maar daar zit ook al wijn bij. Volgens mij wordt de sjalot dan meer gekookt in het vet-wijnmengsel. Of begrijp ik het recept niet goed?